De wens: een volledig eetbaar voedselbos gebaseerd op het permacultuur-principe met verhoogde borders en achterin bij een walnoot plek voor kinderen om met water te spelen. Ook moet er ruimte zijn voor een mediterraans tuintje, zichtbaar vanaf het hoofdpad van de buurttuin.
De situatie: het stuk maakt onderdeel uit van een grotere buurttuin, gelegen naast een verzorgingshuis. Voorin staan leiperen die als poort over de entree geleid worden. Het stuk grond zelf is lang en varieert in breedte. Aan één kant ligt het centrale pad, aan de andere kant is een talud naar de sloot. Achterin op een heuvel staat een jonge walnotenboom.
De nieuwe situatie: De eerste fase (het voorste gebied) is in 2015 aangelegd. Fase 1 en fase 2 zijn van elkaar afgescheiden d.m.v. een pad naar het water voor de bewatering van de rest van de tuin. Door het stuk loopt een kronkelpad. Dankzij de kronkels van het pad zijn er meerdere zonnige openingen ontstaan waar planten in de luwte van de wind liggen. Vanwege de leiperen is niet overal voor een verhoogde border gekozen, maar loopt de border aan weerszijden van het kronkelpad langzaam omhoog. Er zijn verschillende biotopen gemaakt, van meer stuweelachtige vegetatie tot bosje tot een meer solitaire hazelnoot. Achterin ligt langs het hoofdpad van de tuin het mediterraanse tuintje. Er is gekozen voor meer bijzondere en verrassende eetbare planten, omdat in de rest van de buurttuin al verschillende bessenstruiken en een moestuin zijn.